Κατά το τέλος του Παλαιοζωικού, η Γη έχει μπει σε μια εποχή όπου αρχίζουν να κυριαρχούν τα πρώιμα τετράποδα τα οποία στο Λιθανρακοφόρο θα χωριστούν σε βατραχόμορφα, απο τα οποία θα προέλθουν τα σύγχρονα αμφίβια και τα ερπετόμορφα ανθρακοσαύρια απο τα οποία θα προέλθουν οι αμνιώτες για τα οποία θα μιλήσουμε στη συνέχεια.
Την ίδια εποχή η ένωση της Παγγαίας είχε ολοκληρωθεί και τα δάση που υπήρχαν άρχισαν να δίνουν το πρωτογενές υλικό κατά το Λιθανθρακοφόρο για τις εκτεταμένες αποθέσεις λιθανθράκων.
Οπως αναφέρθηκε, τα πρώιμα ερπετά χωρίστηκα σε 2 κατηγορίες: τα βατραχόμορφα και τα ερπετόμορφα ανθρακοσαύρια απο τα οποία προήλθαν οι αμνιώτες, οι οργανισμοί δηλαδή που γεννούσαν αυγά για να αναπαραχθούν.
Μετά το τέλος του Λιθανθρακοφόρου, τα ερπετά και ορισμέες ομάδες αμφιβίων κυριαρχού στη χέρσο, ωστόσο κάποια είδη πλήττονται στη μαζική εξαφάνιση του Περμίου και κάποια λίγα επιζούν για να συνεχίσουν στον επόμενο Μεσοζωικό αιώνα.
Δεν είναι επαρκείς οι πληροφορίες για τον αν η εξαφάνιση συνδέεται με κλιματικές αλλαγές τις οποίες προκάλεσε η σύγκρουση της γης με μετεωρίτη, όπως έχει προταθεί αρκετές φορές στο παρελθόν. Ωστόσο, υπάρχουν αρκετές γεωλογικές μαρτυρίες ότι μαζική εκτόνωση βασαλτικού μάγματος συνεισέφερε σε μια μείζονα περιβαλλοντική πίεση που θα μπορούσε να οδηγήσει τα είδη που αναπτύχθηκαν κατάτην Πέρμια σε μαζική εξαφάνιση.
Σύμφωνα με μια άλλη θεωρία η εξαφάνιση συνδέεται με τις ωκεάνειες αναθυμιάσεις υδροθείου. Βαθειά τμήματα του ωκεανού περιοδικά χάνουν το διαλυμένο οξυγόνο τους, επιτρέποντας σε βακτήρια που ζουν χωρίς την παρουσία οξυγόνου να αναπτυχθούν και να παράγουν υδρόθειο. Αν συσσωρευθεί αρκετό υδρόθειο τότε παράγεται ανοξική ζώνη και το αέριο ανέρχεται σε υψηλότερα στρώματα της ατμόσφαιρας.
Οξειδωτικά αέρια της ατμόσφαιρας θα μπορούσαν να καταστρέψουν το τοξικό αέριο in αλλά σύντομα μια τέτοια διαδικασία θα μπορούσε να αναλώσει τα απαιτούμενα αέρια που χρειάζονται για την μετατροπή του. Με αυτόν τον τρόπο θα μπορούσαν να αυξηθούν δραματικά σε λίγες εκατοντάδες χρόνια.
Η μοντελοποίηση ενός τέτοιου γεγονότος υποδεικνύει ότι το τοξκό αέριο θα μπορούσε να καταστρέψει το όζον στα ανώτερα στρώματα, επιτρέποντας στην υπεριώδη ακτινοβολία να σκοτώσει όσα είδη επεβίωσαν του τοξικού περιβάλλοντος.
Από το είδος των ερπετών που επιβίωσε, απο μία ομάδα προήλθαν τα Σαυροπτερύγια (πρόγονοι δελφινιών) και τα Ιχθυοσαύρια τα οποία προσαρμόστηκαν και στη υδρόβια ζωή, ενώ μια άλλη ομάδα έδωσε τα Μεσοζωικά και σύγχρονα χελώνια.
Η εποχή που ακολουθεί θα είναι μια περίοδος μεγάλω αλλαγών στη μορφή και τη ζωή της Γης....
Την ίδια εποχή η ένωση της Παγγαίας είχε ολοκληρωθεί και τα δάση που υπήρχαν άρχισαν να δίνουν το πρωτογενές υλικό κατά το Λιθανθρακοφόρο για τις εκτεταμένες αποθέσεις λιθανθράκων.
Οπως αναφέρθηκε, τα πρώιμα ερπετά χωρίστηκα σε 2 κατηγορίες: τα βατραχόμορφα και τα ερπετόμορφα ανθρακοσαύρια απο τα οποία προήλθαν οι αμνιώτες, οι οργανισμοί δηλαδή που γεννούσαν αυγά για να αναπαραχθούν.
Μετά το τέλος του Λιθανθρακοφόρου, τα ερπετά και ορισμέες ομάδες αμφιβίων κυριαρχού στη χέρσο, ωστόσο κάποια είδη πλήττονται στη μαζική εξαφάνιση του Περμίου και κάποια λίγα επιζούν για να συνεχίσουν στον επόμενο Μεσοζωικό αιώνα.
- ΠΕΡΜΙΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ
Δεν είναι επαρκείς οι πληροφορίες για τον αν η εξαφάνιση συνδέεται με κλιματικές αλλαγές τις οποίες προκάλεσε η σύγκρουση της γης με μετεωρίτη, όπως έχει προταθεί αρκετές φορές στο παρελθόν. Ωστόσο, υπάρχουν αρκετές γεωλογικές μαρτυρίες ότι μαζική εκτόνωση βασαλτικού μάγματος συνεισέφερε σε μια μείζονα περιβαλλοντική πίεση που θα μπορούσε να οδηγήσει τα είδη που αναπτύχθηκαν κατάτην Πέρμια σε μαζική εξαφάνιση.
Σύμφωνα με μια άλλη θεωρία η εξαφάνιση συνδέεται με τις ωκεάνειες αναθυμιάσεις υδροθείου. Βαθειά τμήματα του ωκεανού περιοδικά χάνουν το διαλυμένο οξυγόνο τους, επιτρέποντας σε βακτήρια που ζουν χωρίς την παρουσία οξυγόνου να αναπτυχθούν και να παράγουν υδρόθειο. Αν συσσωρευθεί αρκετό υδρόθειο τότε παράγεται ανοξική ζώνη και το αέριο ανέρχεται σε υψηλότερα στρώματα της ατμόσφαιρας.
Οξειδωτικά αέρια της ατμόσφαιρας θα μπορούσαν να καταστρέψουν το τοξικό αέριο in αλλά σύντομα μια τέτοια διαδικασία θα μπορούσε να αναλώσει τα απαιτούμενα αέρια που χρειάζονται για την μετατροπή του. Με αυτόν τον τρόπο θα μπορούσαν να αυξηθούν δραματικά σε λίγες εκατοντάδες χρόνια.
Η μοντελοποίηση ενός τέτοιου γεγονότος υποδεικνύει ότι το τοξκό αέριο θα μπορούσε να καταστρέψει το όζον στα ανώτερα στρώματα, επιτρέποντας στην υπεριώδη ακτινοβολία να σκοτώσει όσα είδη επεβίωσαν του τοξικού περιβάλλοντος.
Από το είδος των ερπετών που επιβίωσε, απο μία ομάδα προήλθαν τα Σαυροπτερύγια (πρόγονοι δελφινιών) και τα Ιχθυοσαύρια τα οποία προσαρμόστηκαν και στη υδρόβια ζωή, ενώ μια άλλη ομάδα έδωσε τα Μεσοζωικά και σύγχρονα χελώνια.
 |
| ιχθυοσαύρια |
 |
| σαυροπτερύγια |
Η εποχή που ακολουθεί θα είναι μια περίοδος μεγάλω αλλαγών στη μορφή και τη ζωή της Γης....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου